هنوز وقتی در کوچه های محلات قدیم پالرمو راه می رویم می توانید نام خیابانها را به سه زبان عبری ،عربی و ایتالیائی بر روی دیوار ها ببینیم . مسلمین با حفر چاه ، ایجاد قنات زمین لم یزرع را به باغی شکوفا با آب و فواره مبدل ساختند . با انتقال درختان خرما ، زبان گنجشک ، پسته ، توت ، نیشکر ، موز ، هلو ، زعفران و درختان و گیاهانی که تا به حال در آنجا کشت نشده بود سرزمین فقر زده را به منابع ثروت تبدیل و با مجموعه ای از قصر های افسانه ای و مساجد مجلل آنرا مزین نمودند . شهر پالرمو مرکز حکومت مسلمانان و مرکز تمدن و فرهنگ در سیسیل گردید .
ابن جبیر جهانگرد مسلمان در خصوص پالرمو چنین می نویسد :
منظره ای دلفریب ، تحسین برانگیز که با قصر هایش خودنمائی می کند. شهری با خیابانهای وسیع و درختکاری شده و جاده هائی که چشم را در زیبائی خود خیره می سازد . چهار چشمه که حوالی شهر از زمین می جوشد ، به سان تاجی برتارک شهر قرار دارد . پایتختی آفتابی و دلباز در کنار دریا که اطرافش را کوهها احاطه کرده اند . انسان نمی تواند زیبائی مسجد جامع را به تصور خویش در آورد .
وینچنزو سالرنو” نویسنده سیسیلی اهل پالرمو می نویسد :
مسلمانان دو سده و چند دهه بر سیسیل فرمان راندند و تاثیر شان اعجاب انگیز بود . جمعیت جزیره دو برایر شد ، شهر ها ی قدیم گسترش و شهر های جدید ساخته شد ، آنها کشاورزی و آشپزی سیسیل را متحول کردند تاثیر شان در علوم و صنعت بی نظیر بود اما مهمتر از همه تغییر ساختار جامعه که تا به امروز اخلاق اجتماعی سیسیلیان دارای غروری است که از نیاکان مسلمان و عرب هزار سال پیش نشات می گیرد .
معروفترین غذاهای سیسیلی ریشه عربی دارد ابن حوقل جغرافیدان در سال۹۷۰ میلادی در کتاب صورت العرض با مقایسه پالرمو با قرطبه در اسپانیا می نویسد : شهر پالرمو با۳۰۰ مسجد و قصر ها و عبادتگاههایش و انفاس مفرح شعرای فراوان و خوانندگان که در آن طنین انداز است بسیار زیبا رخ می نمایاند . فلاسفه و پزشکان و علمای طبیعی و ریاضی تحقیقاتشان را منتشر کرده اند .
حضور مسلمانان به لحاظ تاریخی و فرهنگی با اهمیت بوده و رد پای زیادی از خود در میراث فرهنگی و هنری سیسیل برجای گذاشته است . بناهای اسلامی در عصر نورمانها در پالرمو بخصوص در دوره روجرو از جمله بناهای العزیز” ، قصر” قبه” (کوبا ) ، نمازخانه” پالا تینا” ، کلیسای” سانتا ماریا دل آمیرآلیو و .در لا به لای زیبا ترین صفحات هنر معماری سیسیل قرار دارند .
______
✨ﺟﻮﺍﺏ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﺍﺟﻤﺎﻟﯽ:
✨ﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﻗﺎﻋﺪﻩﺍﯼ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻄﺎ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭ ﯾﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺠﻮﺯﯼ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﻭ ﯾﺎ ﻧﻬﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ، ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﻧﻈﻢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﺭﻭﺣﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻃﺮﻩ ﻭ ﺁﺳﯿﺐ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ.
✨ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺎﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻟﺴﺎﻥ ﻋﺮﻑ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺟﺎﯾﺰ ﺍﻟﺨﻄﺎ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ، ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺧﻄﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ ! ﺑﻠﮑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﻼﻡ، ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﻟﺨﻄﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽﺭﺳﺎﻧﺪ؛
✨ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺟﺎﯾﺰ ﺍﻟﺨﻄﺎ ﺍﺳﺖ » ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻭ ﻣﺤﺎﻭﺭﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ، ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺧﻄﺎ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.
درباره این سایت